Lost Words

Wij zaten nooit verlegen om tekst, woorden
Buitelden blatend en bulderend, somtijds
Fluwelig fluisterend, beknot of weids
Uit onze pen: water over de boorden

Drukkers, zetters en opmakers zetten hun
Onder- en bovenkasten schrap om onze
Onweerstaanbare beelden op het bonzen
Van hun hart te vangen: lieflijke stengun!

Maar hoe komt zij dan - op een fiets?- het leven
Binnenrijden, met haar haar geurig en zwaar
Van het fin de siècle van welke eeuw

Wij zijn spraakloze letterknechten, beven
Als wij onze inkt zien drogen, het is waar:
Wij zijn de woorden kwijt, rest een schorre schreeuw.

C. Gijsen

____________________

Lost Words

We were never at a loss for words, whether
They came tumbling, bleating, thundering, at times
In velvet whispers, terse or spun-out rhymes,
Like feathers or like birds. Birds of our feather.

Compositors and printers put their skill
To use, bracing upper and lower cases,
Making heartbeat machines go through their paces,
Until our winning words were pressed to kill.

But then she rides into this life, a river
Of sweet-scented, heavy curls. On her bike,
All dressed to wave a century goodbye.

We’re speechless now, slaves to the word, and shiver,
And watch our ink run dry. That’s what it’s like:
We have no words, only a husky cry.

C. Gijsen
translation: Erik Honders