dood de tijd

Ik kauwde op eens en, o, voorbij,
Op nooit meer en altijd verloren
Ik kon de zandkorrels hard horen
Vallen, een haastig wijkend getij

Ik zag de meisjes wiegend dansen
Op het ritme van de eeuwigheid
Zij waren ooit van mij, futiel feit,
Toen ik nog met de dood kon sjansen

Ik maal de minuten in mijn muil
Tot het meel van de muitende tijd
En spuug broodkorrels secondennijd

Naar de blakerende jonkvrouwen
Die dromerig hun klokken vouwen
En laten landen in mijn grafkuil

C. Gijsen, nov. 2010
.

Kill Time

I chewed on once and nevermore
On bygone, lost forever, past
The sand was loud as grains dropped fast
A tide that hastened from the shore.
I saw the dancing girls in sway
To rhythms of eternity
Once mine! Fact of futility
When death was still a game to play.

I grind the minutes with my teeth
Into the flour of mutinous time,
Spit bread in bits of seconds envy
At scorching ladies as they send me
The frlocks they fold in dreamy mime
To land them softly on my wreath.

C. Gijsen

vertaling: Erik Honders